Ölüm uykuda gelir.

Yaşamın ne olduğunu bilmezsen, ölümün ne olduğunu da anlayamazsın.

Ölürken pars postunu, insan ise ismini geride bırakır.

Ağzı toprakla doymadan, hırs doymaz.

Ölüm, uykunun ikiz kardeşidir.

Mirası kalmayan ölünün ağlayanı az olur.

Bütün ölüler toprağa gömülmez.

Aptallar yaşam ve ölüm için uzağa bakarlar. Her ikisi de yanıbaşlarındadır.

Doğduğunda sen ağladın, herkes bayram etmişti. Öldüğünde herkes ağlasın, sen bayram et.

Toprağın iki metre altında herkes eşittir.

Yaşayanlar kapar ölenlerin gözlerini, ölenler açar yaşayanların gözlerini.

Ağrısız baş mezarda olur.

Dünyaya çıplak gelir, sonunda da çıplak ayrılırız.

Açlıktan ölen pek az insan vardır, oburluktan yüz bin.

Aç ölmez, ama obur ölür.

Anneni yitirirsen, her şeyini yitirmiş olursun.

Çıkmadık canda umut var.

Ağlamak, ölünü diriltmez.

Kambur ancak mezarda düzelir.

Türbede yakılan mum, mezarı aydınlatamaz.

Bir şekilde doğar, fakat bin şekilde ölürüz.

Ölüm hak, miras helal!