Ağaç, çiçek ve yeşillik uygarlık demektir.

Bulutlar ağlamasa, yeşillikler nasıl güler.

Yağmur, doğanın sevinçten ağlamasıdır.

Doğa, insanı zorla teselli eden bir dosttur.

Bizi yaratan doğa, insan eden de sanattır.

Doğa, talihlilere karşı amansızdır.

Dünya, doğanın bağrında fark edilmez derecede ufacık bir noktadır.

Doğa, boşluktan nefret eder.

Doğanın isteklerini anlamamazlıktan gelen, cezasını görür.

Doğaya karşı işlenen suçun öcü, insan adaletinden daha zorlu olur.

Doğayı kapıdan kovacak olsanız, pencereden geri gelir.

Bir insan toprak sahibiyse, toprak da o insanın sahibidir.

Doğa yapacak işi olduğunda, o işi yapması için bir dahi yaratır.

Sanat doğanın içindedir. Sanatçı onu çıkarabilendir.

Doğa, dilsiz hayvanlara bile özgürlük vermiştir.

İnsanı daha az değil, doğayı daha çok severim.

Suyun değeri, kuyu kuruyunca anlaşılır.

Eğer toplum "Neden ağaçları kestiniz?" diye hesap sormaya başlarsa bir şeyler değişecek.

Doğa ile hep savaş halindeyiz. Eğer kazanırsak, asıl o zaman kaybedeceğiz.

Bir ulusun uygarlık düzeyi, üzerinde yaşadığı toprakları ağaçlandırmasıyla ölçülür.

Doğa insan olmadan da yaşar; ama insan doğa yok olduktan sonra yaşayamaz.

Sanat, doğanın bir başka açısından görünüşüdür.

Bilim, doğanın son bilmecelerini çözemez. Çünkü biz o bilmecenin bir parçasıyız.

Bilim doğanın dilini anlama çabasıdır. O dili anlayan doğayı dost, anlamayan düşman bilir.

Biricik kurtuluş kaynağı doğaya dönüştür.

Ormanlardan bir dal kesenin başını keserim.

Doğa dilsiz değil, insan sağır.

Ağaçlar akciğerlerimiz, nehirler damarlarımız, hava nefesimiz ve dünya vücudumuz.

Bir ağaç, herhangi bir prensten daha soyludur.

Medeniyet; insanlarla, tabiatın arasını çok açmıştır.

Doğanın gizemlerini çözmek, Tanrı'nın tezahürlerini keşfetmektir.

Doğa ziyaret edilecek bir yer değildir. Doğa, yuvamızdır.

Zeytin ağacının vazgeçtiği yerde Akdeniz biter.